حـــکایـت زنـــدگی مـا شـده مــثـل دکــمـه ی پـــیـراهـن
اولــی رو کـه اشــتـبـاه بـــسـتی ،
تــا آخـــرش اشـــتـبـاه مـــیـری !
بــــدبـخـتـی ایــنـه کـه ؛
زمــانی بـه اشـــتـبـاهـت پـــی می بـری کـه رســیـدی بـه آخــــرش . . .

این روزها سخاوت باد صبا کم است
یعنی خبر ز سوی تو این روزها کم است

اینجا کنار پنجره تنها نشسته ام
در کوچه ای که عابر درد آشنا کم است

من دفتری پر از غزلم، ناب ناب ناب
چشمی که عاشقانه بخواند مرا کم است

باز آ ببین که بی تو در این شهر پر ملال
احساس ، عشق ، عاطفه ، یا نیست یا کم است

اقرار می کنم که در اینجا بدون تو
حتی برای آه کشیدن هوا کم است

دل در جواب زمزمه های بمان من
می گفت می روم که در این سینه جا کم است

غیر از خدا که را بپرستم؟ تو را ، تو را
حس می کنم برای دلم یک خدا کم است

زمین قانون عجیبی دارد،
هفت میلیارد آدم و فقط با یکی از آنها احساس تنهایی نمی کنی
و خدا نکنه که آن یک نفر تنهایت بگذارد،
آنوقت حتی با خودت هم غریبه میشوی . . .

گفتم مگر به صبر فراموش من شوی
کی گفتم آفت خرد و هوش من شوی ؟

فریاد را به سینه شکستم که خوشترست
آگه به دردم از لب خاموش من شوی

سوزد تنم در آتش تب، ای خیال او
ترسم بسوزمت چو هماغوش من شوی

ای اشک ، نقش عشق وی از جان من بشوی
شاید ز راه لطف خطا پوش من شوی

سیمین ز درد کرده فراموش خویش را
اما تو کی شود که فراموش من شوی ؟

دست هایت را که گُم کردم
به دیوارها آگهی زدم :
"از یابنده تقاضا می کنم بمیرد!"

در من غم آرامی هست که همه چیز را به امان خدا رها کرده است...
برو...
نیا...
بلاک کن مرا از دانه به دانه ی خانه های مجازی ات...
در جهان واقعی ات که نیستم در جهان مجازی ات باشم که چه!؟ زندگی همین یک بار است...
بگذار هر چه می شود بشود...
"دوستت دارم و این تنها حرفی ست که پس نمی گیرم!"...
حالا برو...
آرام و سلانه هم نه، چهار تا پا از در و همسایه قرض بگیر و دوان دوان برو...
می خواهم ببینم کجا را قرار است بگیری!؟؟ زندگی همین یک بار بود، تکرار نمیشود!...

بعد تو لبخند از لبهای من خشکید و رفت ...
دل مدام از زهر هجر ات ساغری نوشید و رفت...

تا تو بودی در سرم شور و هوای عشق بود...
حال جایش را به سردرد غم ات بخشید و رفت...

تا تو بودی این دلم لبریز از امید بود...
شور و امید به یأس ام دلنشین نالید و رفت...

آتش عشقت به جانم تو فکندی و کنون...
باز آی و بین که آتش خانه ام سوزید و رفت...

ناله ی مرغ سحرگاه از پی مستی نبود...
آه میکرد و دلش را از جهان بُبرید و رفت...

نیستی نبودنت مرگ عجیبی دارد...
بی کسی دربدری حس غریبی دارد...

رفتی از رفتن تو غنچه ی دل پژمرده است
عاشق زار ببین درد مهیبی دارد...

حسرت روز و شبم دیدن یک لبخندت...
دیده ی مست تو اما چه فریبی دارد...

سوز و ساز و همه ی راز و نیازم ز تو شد ...
وادی عشق تو الحق چه نشیبی دارد...

آی ای غنچه ی زیبا سخن و خوش لبخند...
گردش عمر بدونت، چه نصیبی دارد؟؟؟

 

خداوند عزوجل

 

خطاب به پیامبر عزیزمان میفرمایند:

 

 

«لولاک لما خلقت الافلاک و لولا علی لما خلقتک

 

 

لولا فاطمه لما خلقتکما»

 

 

ای پیامبر اگر تو نبودی افلاک را خلق نمیکردم

 

 

و اگر علی نبود تورا خلق نمیکردم و اگر

 

فاطمه نبود، تو و علی را خلق نمیکردم...

 

در روایتى از پیامبر(ص) آمده است که

 

 

درود فرستادن بر حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)

 

 

آثار معنوى بالایى دارد :

 

و در قیامت ‏شایستگى الحاق به پیامبر اکرم (ص)

 

 

را براى انسان فراهم می‏کند.

 

پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) فرمودند:

 

 

«یا فاطمة من صلى علیک غفر الله له، و الحقه

 

 

بى حیث کنت من الجنة؛

 

 

اى فاطمه!

 

هر کس بر تو صلوات بفرستد خداوند او را مى‏آمرزد و در

 

 

هر جاى بهشت که باشم وى را به من ملحق سازد.»

 

کیفیت صلوات بر حضرت زهرا (علیهاالسلام) چنین است: 

 

 

اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها

 

 

وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ.

 

 

(مرجع: معجم صحیفة الزهراء، شیخ جواد قیومی)

 

 

برکات استسنایی نهفته در فضیلت صلوات حضرت فاطمه (س):

 

 

مرحوم جعفر آقا مجتهدی (ره )ارادت زاید الوصفی به

 

 

بانوی دو عالم  حضرت زهرا (س) داشتند،

 

 

و از منزلت استثنایی آن حضرت در میان

 

 

امامان معصوم (ع) سخن میگفتند .وصلوات ویژه

 

 

آن بانو را به تعداد 135 مرتبه که هم عدد

 

 

با اسم مبارکه "فاطمه" است را توصیه میکردند و

 

 

میفرمودند این صلوات برکات استثنایی دارد:

 

 

 

"اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها

 

 

وَ بنیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ"

 

 

 

 

" خداوندا به شماره آنچه که علم تو به آن احاطه دارد

 

 

بر فاطمه و پدر و همسر و فرزندان او درود فرست."

 

 

وچون علم خداوند حد و حصری ندارد و بی نهایت است

 

 

تعداد این صلوات هم از حد شماره بیرون است.

 

 

البته  در بعضی جاها این صلوات اینگونه نیز بیان شده:

 

 

«اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها

 

 

وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ.»

 

 

 

آیت الله ملا علی معصومی (ره)  میگفتند در توسل به

 

 

حضرت زهرا (ع) 530 مرتبه این گونه بگو:

 

 

اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ.

 

 

 

و یا این گونه بگو:

 

 

الهی بحق فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و السر المستودع فیها؛

 

 

و همچنین این عدد از مرحوم شیخ بهائی نیز نقل شده است.

 

 

 اما چرا عدد 530 ؟بعضی از  سادات کرام علت

 

 

این عدد را یافته اند که عبارت باشد ،

 

 

از لفظ «فاطمه» به حروف ابجد

 

 

(ف=80، أ=1، ط=9، م=40، ت= 400)     

 

                                          

(ص 257 کناب  در محضر افلاکیان)

 

امام صادق ع) می فرمایند: سنگین ترین چیزی که

 

 

در روز قیامت در ترازوی اعمال بنده

 

گذاشته می شود، صلوات فرستادن بر

 

 

محمد و خاندان مطهر او است.

 

قالت فاطمه الزهرا علیهاالسلام:

 

سمعت النبى صلى اللَّه علیه و آله، ان فى الجمعة لساعة

 

 

لا یراقبها رجل مسلم یسال اللَّه عز و جل فیها خیرا الا

 

 

اعطاه ایاه قالت فقلت: یا رسول‏اللَّه اى ساعة هى؟

 

 

قال اذا تدلى نصف عین الشمس للغروب قال و کانت

 

 

فاطمة علیهاالسلام تقول لغلامها: اصعد على الضراب فاذا

 

 

رایت نصف عین الشمس قد تدلى للغروب فاعلمنى حتى ادعو. (1)

 

(فاطمه زهرا (س) مى‏فرماید: از پیامبر صلى اللَّه علیه و آله شنیدم،

 

 

در روز جمعه ساعتى است که هیچ مسلمانى مراقب آن نبوده که

 

 

حاجت خیرى از خداى عزوجل بخواهد مگر آنکه حاجت

 

 

او را برآورده ساخته است.

 

 

فاطمه علیهاالسلام مى‏گوید عرض کردم یا رسول‏اللَّه آن چه ساعتى است؟

 

 

فرمو د: آن هنگامى است که نصف قرص خورشید در موقع غروب پنهان شود.

 

 

پس از آن فاطمه به غلام خود فرمود: بر فراز بام درآى و چون دیدى نصف قرص

 

 

خورشید در هنگام غروب پنهان شد به من خبر ده تا دعا کنم.)

منبع : کوثر ولایت/ ح 88/ ص