تبادل
لینک هوشمند
پروازی و صدات به خاطر سپردنی ست
بادی و جای سیلی ات از یاد بردنی ست
اشکی نمانده پلک برای تو وا کند
بغضی که غصه ی تو در آن است، خوردنی ست
پاییز باش و آبروی برگ را بریز
پیراهنی که تن به تو نسپرده مُردنی ست
در من صدای پای تو از حد گذشته است
آمد شُد ِ تو مثل نفس ناشمردنی ست
کی حال شعله ی تو به من دست می دهد؟؟؟
آتش اگر که دست تو باشد فشردنی ست.......
ای آرزوی اولین گام ِ رسیدن
بر جاده‌های بی‌سرانجام ِ رسیدن
كار جهان جز بر مدار آرزو نیست
با این همه دلهای ناكام ِ رسیدن
كی می‌شود روشن به رویت چشم من، كی؟
وقتِ گل نی بود هنگام ِ رسیدن؟
دل در خیال رفتن و من فكر ماندن
او پخته‌ی راه است و من خام ِ رسیدن
بر خامی‌ام نام ِ تمامی می‌گذارم
بر رخوت درماندگی نام ِ رسیدن
هرچه دویدم جاده از من پیش‌تر بود
پیچیده در راه است ابهام ِ رسیدن
از آن كبوترهای بی‌پروا كه رفتند
یك مشت پر جا مانده بر بام ِ رسیدن
ای كالِ دور از دسترس، ای شعر تازه
می‌چینمت اما به هنگام ِ رسیدن.......
نه دل آزرده، نه دلتنگ، نه دلسوخته ام
یعنی از عمر گران هیچ نیندوخته ام
پاسخ ساده ی من سخت تر از پرسش توست
عشق درسی ست که من نیز نیاموخته ام
رو سیاه محک عشق شدن نزدیک است
سکه ی «قلب» زیانی ست که نفروخته ام
برکه ای گفت به خود، ماه به من خیره شده ست
ماه خندید که من چشم به «خود» دوخته ام
شده ام ابر که با گریه فرو بنشانم
آتش صاعقه ای را که خود افروخته ام
سلام عشق قدیمی؛ سلام آقای ِ ...
چقدر حس قشنگی است این که جا پای ِ _
شما شبی بگذارم اگر چه می دانم
شما بزرگترید از تمام دنیای ِ _
غریب و کوچک من ... نه؛ نمی شود یک بار
کمی مماس شود بال من و پرهای ِ....؟؟؟
همیشه من ته دره ولی شما انگار
همیشه دورتر از من، درست بالای ِ ...
که ... نقطه چین بگذارم چقدر حرفم را ...
چقدر گریه کنم هی تمامِ شب های ِ ...
نمی شود به شما گفت « دوســ... » من آخر
بگو چه کار کنم تا کمی دلت جای ِ.......
گوشه ی چشم بگردان و مقدر گردان
ما که هستیم در این دایره ی سرگردان؟
دور گردید و به ما جرات مستی نرسید
چه بگوییم به این ساقی ساغر گردان؟
این دعایی ست که رندی به من آموخته است:
بار ما را نه بیفزا، نه سبک تر گردان
غنچه ای را که به پژمرده شدن محکوم است
تا شکوفا نشده بشکن و پر پر گردان
من کجا بیشتر از حق خودم خواسته ام؟؟؟
مرگ حق است، به من حق مرا برگردان.......
هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم
نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم
به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
شمایل تو بدیدم نه عقل ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد
دگر نصیحت مردم حکایتست به گوشم
مگر تو روی بپوشی و فتنه باز نشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم
من رمیده دل آن به که در سماع نیایم
که گر به پای در آیم به در برند به دوشم
بیا به صلح من امروز در کنار من امشب
که دیده خواب نکرده ست از انتظار تو دوشم
مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم
که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم
به زخم خورده حکایت کنم به دست جراحت
که تندرست ملامت کند چو من بخروشم
مرا مگوی که سعدی طریق عشق رها کن
سخن چه فایده گفتن؟ چو پند می ننیوشم
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
وگر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم........
هزار خواهش و آیا
هزار پرسش و اما
هزار چون و هزاران چرای بی زیرا
هزار بود و نبود
هزار شاید و باید
هزار باد و مباد
هزار کار نکرده
هزار کاش و اگر
هزار بار نبرده
هزار بوک و مگر
هزار حرف نگفته
هزار راه نرفته
هزار بار همیشه
هزار بار هنوز ...
مگر تو ای همه هرگز
مگر تو ای همه هیچ
مگر تو نقطه ی پایان
بر این هزار خط ناتمام بگذاری
مگر تو ای دم آخر
در این میانه تو
سنگ تمام بگذاری.......
زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم
می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم
زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم
طره را تاب مده تا ندهی بر بادم
یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم
رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد برافراز که از سرو کنی آزادم
شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی ما را
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم
شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم
رحم کن بر من مسکین و به فریادم رس
تا به خاک در آصف نرسد فریادم
حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی
من از آن روز که دربند توام آزادم.......
طلوع می کند آن آفتاب پنهانی
ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی
دوباره پلک دلم می پرد نشانه ی چیست؟
شنیده ام که می آید کسی به مهمانی
کسی که سبزتر است از هزار بار بهار
کسیشگفت کسیآن چنان که می دانی
کسی که نقطه ی آغاز هر چه پرواز است
تویی که در سفر عشق خط پایانی
تویی بهانه ی آن ابرها که می گریند
بیا که صاف شود این هوای بارانی
تو از حوالی اقلیم هر کجا آباد
بیا که می رود این شهر رو به ویرانی
کنار نام تو لنگر گرفت کشتی عشق
بیا که یاد تو آرامشی است طوفانی.......
شب فراق که داند که تا سحر چند است
مگر کسی که به زندان عشق دربند است
گرفتم از غم دل راه بوستان گیرم
کدام سرو به بالای دوست مانند است
پیام من که رساند به یار مهرگسل
که برشکستی و ما را هنوز پیوند است
قسم به جان تو گفتن طریق عزت نیست
به خاک پای تو وان هم عظیم سوگند است
که با شکستن پیمان و برگرفتن دل
هنوز دیده به دیدارت آرزومند است
بیا که بر سر کویت بساط چهرهٔ ماست
به جای خاک که در زیر پایت افکنده‌ست
خیال روی تو بیخ امید بنشانده‌ست
بلای عشق تو بنیاد صبر برکنده‌ست
عجب در آن که تو مجموع و گر قیاس کنی
به زیر هر خم مویت دلی پراکند است
اگر برهنه نباشی که شخص بنمایی
گمان برند که پیراهنت گل آکند است
ز دست رفته نه تنها منم در این سودا
چه دستها که ز دست تو بر خداوند است
فراق یار که پیش تو کاه برگی نیست
بیا و بر دل من بین که کوه الوند است
ز ضعف طاقت آهم نماند و ترسم خلق
گمان برند که سعدی ز دوست خرسند است.......
نیستی نبودنت مرگ عجیبی دارد...
بی کسی دربدری حس غریبی دارد...
رفتی از رفتن تو غنچه ی دل پژمرده است
عاشق زار ببین درد مهیبی دارد...
حسرت روز و شبم دیدن یک لبخندت...
دیده ی مست تو اما چه فریبی دارد...
سوز و ساز و همه ی راز و نیازم ز تو شد ...
وادی عشق تو الحق چه نشیبی دارد...
آی ای غنچه ی زیبا سخن و خوش لبخند...
گردش عمر بدونت، چه نصیبی دارد؟؟؟
بعد تو لبخند از لبهای من خشکید و رفت ...
دل مدام از زهر هجر ات ساغری نوشید و رفت...
تا تو بودی در سرم شور و هوای عشق بود...
حال جایش را به سردرد غم ات بخشید و رفت...
تا تو بودی این دلم لبریز از امید بود...
شور و امید به یأس ام دلنشین نالید و رفت...
آتش عشقت به جانم تو فکندی و کنون...
باز آی و بین که آتش خانه ام سوزید و رفت...
ناله ی مرغ سحرگاه از پی مستی نبود...
آه میکرد و دلش را از جهان بُبرید و رفت...
برو...
نیا...
بلاک کن مرا از دانه به دانه ی خانه های مجازی ات...
در جهان واقعی ات که نیستم در جهان مجازی ات باشم که چه!؟ زندگی همین یک بار است...
بگذار هر چه می شود بشود...
"دوستت دارم و این تنها حرفی ست که پس نمی گیرم!"...
حالا برو...
آرام و سلانه هم نه، چهار تا پا از در و همسایه قرض بگیر و دوان دوان برو...
می خواهم ببینم کجا را قرار است بگیری!؟؟ زندگی همین یک بار بود، تکرار نمیشود!...
به دیوارها آگهی زدم :
"از یابنده تقاضا می کنم بمیرد!"
گفتم مگر به صبر فراموش من شوی
کی گفتم آفت خرد و هوش من شوی ؟
فریاد را به سینه شکستم که خوشترست
آگه به دردم از لب خاموش من شوی
سوزد تنم در آتش تب، ای خیال او
ترسم بسوزمت چو هماغوش من شوی
ای اشک ، نقش عشق وی از جان من بشوی
شاید ز راه لطف خطا پوش من شوی
سیمین ز درد کرده فراموش خویش را
اما تو کی شود که فراموش من شوی ؟
هفت میلیارد آدم و فقط با یکی از آنها احساس تنهایی نمی کنی
و خدا نکنه که آن یک نفر تنهایت بگذارد،
آنوقت حتی با خودت هم غریبه میشوی . . .
این روزها سخاوت باد صبا کم است
یعنی خبر ز سوی تو این روزها کم است
اینجا کنار پنجره تنها نشسته ام
در کوچه ای که عابر درد آشنا کم است
من دفتری پر از غزلم، ناب ناب ناب
چشمی که عاشقانه بخواند مرا کم است
باز آ ببین که بی تو در این شهر پر ملال
احساس ، عشق ، عاطفه ، یا نیست یا کم است
اقرار می کنم که در اینجا بدون تو
حتی برای آه کشیدن هوا کم است
دل در جواب زمزمه های بمان من
می گفت می روم که در این سینه جا کم است
غیر از خدا که را بپرستم؟ تو را ، تو را
حس می کنم برای دلم یک خدا کم است
اولــی رو کـه اشــتـبـاه بـــسـتی ،
تــا آخـــرش اشـــتـبـاه مـــیـری !
بــــدبـخـتـی ایــنـه کـه ؛
زمــانی بـه اشـــتـبـاهـت پـــی می بـری کـه رســیـدی بـه آخــــرش . . .
تقصیرِ خودم بود که لب باز نکردم
احساسِ دلم را به تو ابراز نکردم
زنجیر به پا داشتم این بود که آرام
بوسیدم و از شهرِ تو پرواز نکردم
تو رفتی و من ماندم و تنهایی و یک عُمر
جز یادِ تو را محرمِ این راز نکردم
ای حسِ غریبانه بچشمانِ تو سوگند
یک لحظه من از عشقِ تو احراز نکردم
در اوجِ پریشانی و تنهایی و تردید
بی نامِ تو هرگز غزلی ساز نکردم
با سوزِ تو سازِ دلِ من رنگِ خزان داشت
این زمزمه را با کسی آغاز نکردم
بعداز تو کسی نکته ای از عشق نیاموخت
من نیز دری سویِ کسی باز نکردم .
آصف عهد زمان جان جهان تورانشاه
که در این مزرعه جز دانهٔ خیرات نکشت
ناف هفته بد و از ماه صفر کاف و الف
که به گلشن شد و این گلخن پر دود بهشت
آنکه میلش سوی حق‌بینی و حق‌گویی بود
سال تاریخ وفاتش طلب از میل بهشت
به اطلاع داوطلبان عزیز می رساند برای دریافت دفترچه راهنماي
ثبت‌نام آزمون سراسري سال 1396از ساعت 14 امروز و برای تکمیل
فرم ثبت نام از ساعت 17 امروز به همین سامانه مراجعه نمایند
منظور از همین سامانه سایت سازمان سنجش است.
از امروز یعنی سه شنبه مورخ1395/11/19 ثبت نام کنکور شروع
شده به امید موفقیت همه ی کنکوری های عزیز.
دفترچه ی کنکور هم به امید خدا در وب قرار خواهد گرفت
بالاخره دفترچه راهنمای ثبت نام و شرکت در
آزمون سراسری سال1396
اومد و من با چند ساعت تاخیر اونو تو وب قرار میدم.
برای دانلود این دفترچه با لینک مستقیم
از سازمان سنجش اینجا کلیک کنید
یا مهدی فاطمه (س) کجایی مولا جان...
کجایی مولا جان که دلها پریشان است و جانها دردمند
دلها درگیر دنیاست و چشمها جادو شده ی لحظه های زود گذر
دلها شیفته ی لذت های دنیوی و دستها گرم ِ گرمای فانی ِ دنیا
پاها دوان به سوی نیازها
و قلب ها آکنده از تیرگی های گاه و بیگاه
خسته ایم آقا.. خسته ای دست و پا دل بسته
به دادمان برس یا پسر فاطمه (س)
برای سلامتی و تعجیل در ظهور
امام زمان(عج) لطفا صلوات بفرستید
اللهم عجل لویک الفرج
ای روح دو صد مسیح محتاج دَمَت
زهرایی و خورشید غبار قدمت
کی گفته که تو حرم نداری بانو؟
ای وسعت دلهای شکسته ، حَرَمت . . .
دارد دل و دین میبرد از شهر شمیمی
افتاده نخ چادر او دست نسیمی
درخانه ی زهرا همه معراج نشین اند
آنجاکه به جز چادراو نیست گلیمی. یازهر
این جمعه بیا به فکر مادر باشیم
در فکر عزای یاس پرپر باشیم
هر جمعه اگر ز حجر تو خون خوردیم
این هفته به یاد پهلو و در باشیم.
حجاب، همان چادری بود که پشت درب
خانه سوخت ولی ازسرفاطمه (س)نیفتاد. یازهرا.
حضرت زهرا(س) در تعریف امام علىّ علیه السلام فرمود :
او پیشوائى الهى و ربّانى است ، تجسّم نور و روشنائى است ،
مركز توجّه تمامى موجودات و عارفان است ، فرزندى پاك از خانواده
پاكان مى باشد، گوینده‌اى حقّگو و هدایتگر است ، او مركز و محور
امامت و رهبریّت است.
هر كس عبادات و كارهاى خود را خالصانه براى خدا انجام دهد،
خداوند بهترین مصلحت ها و بركات خود را براى او تقدیر مى نماید.
همانا حقیقت و واقعیّت تمام سعادت ها و رستگارى ها در
دوستى علىّ علیه السلام در زمان حیات و پس از رحلتش خواهدبود.
خداوندا، به حقّ اولیاء و مقرّبانى كه آنها را برگزیده‌اى ، و به گریه
فرزندانم پس از مرگ و جدائى من با ایشان ، از تو مى خواهم گناه
خطاكاران شیعیان و پیروان ما را ببخشى .
هر كه بر پدرم رسول خدا و بر من به مدّت سه روز سلام كند خداوند
بهشت را براى او واجب مى گرداند، چه در زمان حیات و یا پس از
مرگ ما باشد.
بهترین چیز براى حفظ شخصیت زن آن است كه مردى را نبیند و نیز
مورد مشاهده مردان قرار نگیرد.
منبع:مشرق نیوز
آرامش در قلبی است
که در تصرف خداست...
اگه یه وقت تنها شدی، اینو بدون
خدا همه رو بیرون کرده،
تا خودت باشی و خودش...
ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺩﺭﺩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻃﺒﯿﺒﯽ ﻫﺴﺘﯿـــﻢ...
ﺩﻭﺭﯼ ﺍﺯ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ...
ﺍﯼ ﻃﺒﯿﺐ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺩﻟـــــﺖ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﯿـﺴﺖ...
ﺑﺪ ﺷﺪﻥ، ﺣﺲ ﺩﻝ ﺁﺯﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ...
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺣﺮﻑ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ...
ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻋﻘﺪﻩ ﺗﻠﻨﺒﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ...
برای سلامتی و تعجیل در
امام زمان(عج) لطفا صلوات بفرستید
اللهم عجل لویک الفرج
روایت و احادیث زیادی در مورد صلوات مخصوص حضرت زهرا(س)
وجود داره که به امید خدا در پست های آینده حتما احادیث رو قرار
خواهم داد.
خداوند عزوجل
خطاب به پیامبر عزیزمان میفرمایند:
«لولاک لما خلقت الافلاک و لولا علی لما خلقتک
لولا فاطمه لما خلقتکما»
ای پیامبر اگر تو نبودی افلاک را خلق نمیکردم
و اگر علی نبود تورا خلق نمیکردم و اگر
فاطمه نبود، تو و علی را خلق نمیکردم...
در روایتى از پیامبر(ص) آمده است که
درود فرستادن بر حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)
آثار معنوى بالایى دارد :
و در قیامت شایستگى الحاق به پیامبر اکرم (ص)
را براى انسان فراهم میکند.
پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) فرمودند:
«یا فاطمة من صلى علیک غفر الله له، و الحقه
بى حیث کنت من الجنة؛
اى فاطمه!
هر کس بر تو صلوات بفرستد خداوند او را مىآمرزد و در
هر جاى بهشت که باشم وى را به من ملحق سازد.»
کیفیت صلوات بر حضرت زهرا (علیهاالسلام) چنین است:
اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها
وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ.
(مرجع: معجم صحیفة الزهراء، شیخ جواد قیومی)
برکات استسنایی نهفته در فضیلت صلوات حضرت فاطمه (س):
مرحوم جعفر آقا مجتهدی (ره )ارادت زاید الوصفی به
بانوی دو عالم حضرت زهرا (س) داشتند،
و از منزلت استثنایی آن حضرت در میان
امامان معصوم (ع) سخن میگفتند .وصلوات ویژه
آن بانو را به تعداد 135 مرتبه که هم عدد
با اسم مبارکه "فاطمه" است را توصیه میکردند و
میفرمودند این صلوات برکات استثنایی دارد:
"اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها
وَ بنیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ"
" خداوندا به شماره آنچه که علم تو به آن احاطه دارد
بر فاطمه و پدر و همسر و فرزندان او درود فرست."
وچون علم خداوند حد و حصری ندارد و بی نهایت است
تعداد این صلوات هم از حد شماره بیرون است.
البته در بعضی جاها این صلوات اینگونه نیز بیان شده:
«اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها
وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ.»
آیت الله ملا علی معصومی (ره) میگفتند در توسل به
حضرت زهرا (ع) 530 مرتبه این گونه بگو:
اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ.
و یا این گونه بگو:
الهی بحق فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و السر المستودع فیها؛
و همچنین این عدد از مرحوم شیخ بهائی نیز نقل شده است.
اما چرا عدد 530 ؟بعضی از سادات کرام علت
این عدد را یافته اند که عبارت باشد ،
از لفظ «فاطمه» به حروف ابجد
(ف=80، أ=1، ط=9، م=40، ت= 400)
(ص 257 کناب در محضر افلاکیان)
امام صادق ع) می فرمایند: سنگین ترین چیزی که
در روز قیامت در ترازوی اعمال بنده
گذاشته می شود، صلوات فرستادن بر
محمد و خاندان مطهر او است.
قالت فاطمه الزهرا علیهاالسلام:
سمعت النبى صلى اللَّه علیه و آله، ان فى الجمعة لساعة
لا یراقبها رجل مسلم یسال اللَّه عز و جل فیها خیرا الا
اعطاه ایاه قالت فقلت: یا رسولاللَّه اى ساعة هى؟
قال اذا تدلى نصف عین الشمس للغروب قال و کانت
فاطمة علیهاالسلام تقول لغلامها: اصعد على الضراب فاذا
رایت نصف عین الشمس قد تدلى للغروب فاعلمنى حتى ادعو. (1)
(فاطمه زهرا (س) مىفرماید: از پیامبر صلى اللَّه علیه و آله شنیدم،
در روز جمعه ساعتى است که هیچ مسلمانى مراقب آن نبوده که
حاجت خیرى از خداى عزوجل بخواهد مگر آنکه حاجت
او را برآورده ساخته است.
فاطمه علیهاالسلام مىگوید عرض کردم یا رسولاللَّه آن چه ساعتى است؟
فرمو د: آن هنگامى است که نصف قرص خورشید در موقع غروب پنهان شود.
پس از آن فاطمه به غلام خود فرمود: بر فراز بام درآى و چون دیدى نصف قرص
خورشید در هنگام غروب پنهان شد به من خبر ده تا دعا کنم.)
منبع : کوثر ولایت/ ح 88/ ص
وی اظهار کرد: در آن هنگام "امیر المومین(ع)" به حضرت "فاطمه(س)" توصیه کردند که نزد پدرشان بروند و از ایشان برای حضور یک خدمتکار درخواستی داشته باشند. آنگاه که "پیامبر خدا(ص)" از خواسته دخترشان باخبر شدند، فرمودند: ای فاطمه چیزی را به تو عطا می کنم که از خدمتکار، دنیا و آنچه که در آن است ارزشمندتر است.
شمس یادآور شد: بر این اساس "پیامبر اکرم(ص )" به حضرت "فاطمه(س)" فرمودند : پس از نماز 34 مرتبه الله اکبر، 33 مرتبه الحمدالله و 33 مرتبه سبحان الله بگو و آن را با لااله الی الله ختم کن.
وی ادامه داد: پیامبر (ص) همچنین فرمودند که این کار را انجام بده چرا که برای تو از چیزی که می خواهی و از آنچه که در دنیا وجود دارد، ارزشمندتر است. در آن لحظه که این هدیه آسمانی به حضرت زهرا (س) اعطا شد ، ایشان فرمودند از خدا و رسول خدا (ص) راضی شدم.
این کارشناس ارشد علوم قرآنی اظهار کرد: همچنین در یک روایت آمده که هر کس پس از نماز واجب، تسبیح حضرت زهرا (س) را به جای آورد ، پیش از اینکه پای راست را از پای چپ بردارد، جمیع گناهانش آمرزیده می شود.
وی توضیح داد: همچنین در روایت دیگری چنین آمده فردی که تسبیح حضرت فاطمه (س) را بگوید خدا را با ذکر کثیر یاد کرده است.
شمس یادآور شد: همچنین در روایت دیگری از امام معصوم (ع) سفارش شده که ما تسبیح فاطمه (س) را به فرزندان خود سفارش می کنیم همچنان که آن ها را به نماز توصیه می کنیم. شما نیز برآن مداومت کنید زیرا هر بنده ای که برآن مواظبت و مداومت کند، سرانجام نیکویی خواهد داشت و عاقبت به خیر خواهد شد.
وی تصریح کرد: همچنین از دیگر خاصیت های تسبیح حضرت زهرا (س) این است که فرد ناکام و نا امید نمی شود، از شیطان دوری می کند ، سنگینی گوش برطرف می شود، از شقاوت و بدبختی نجات پیدا می کند، این تسبیح همچنین باعث سنگینی اعمال می شود و خشنودی خداوند و رفتن به بهشت را در پی دارد.
شمس خاطرنشان کرد: باید توجه داشته باشیم که زمان به جای آوردن تسبیح حضرت زهرا(س) تنها پس از نماز نیست بلکه در همه زمان ها می توان آن را به جای آورد.
در حدیثی دیگر از حضرت صادق(ع) آمده است كه فرمودند:"... بهترین ساعت های شب و روز، وقت های نماز است." سپس فرمودند:"چون ظهر می شود درهای آسمان گشوده شده و بادها می وزند و خداوند به خلق خود نگاه می كند. هر آینه من بسیار دوست دارم كه در آن هنگام، عمل صالحی برای من بالا رود." آنگاه فرمودند:" برشما باد به دعا كردن بعد از نمازها، چرا كه آن مستجاب می شود."2
1،سفینه البحار، ج2، ص 44.
2،اصول وافی، ج2، ص87.
وارث:پذیرایی از مهمان از زیباترین آموزه‌های دین ماست، و این مهمان نوازی را که یکی از این اوصاف بزرگوارانه است، می‌توان به شکلی زیبا و شایسته در سیره حضرت زهرا(س) به نظاره نشست.روزی حضرت علی(ع) مهمانی را به همراه خود به منزل آورد و از حضرت زهرا(س) پرسید: «آیا غذایی در منزل داریم که این مهمان گرسنه را سیر کنیم؟» حضرت زهرا(س) با کمال بزرگواری فرمود: «مَا عِنْدَنَا إِلَّا قُوتُ الصِّبْیَةِ وَ لَکِنَّا نُوءْثِرُ بِهِ ضَیْفَنَا؛
در خانه ما فقط به اندازه خوراک یک دختر بچه هست؛ امّا امشب ایثار کرده، گرسنگی را تحمل می‌کنیم و این مقدار غذا را به مهمان می‌بخشیم.
منبع:فرهنگ سخنان فاطمه(س)ص98
حجت الاسلام خلج، استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم معتقد است:جامعه ای می تواند موفق شود که ریزترین امور در اجتماع که خدای متعال احکام آن را برای مردم قرار داده است ، انجام داده شود و در این صورت یک قانون کلی پردازش می شود و آن جامعه مدنی که ازآن سخن گفته می شود شکل می گیرد.
آیه مثقال ذره تمامی احکام قرآن و احکامی که خداوند متعال دارد را شامل می شود
حجت الاسلام خلج بابیان روایاتی از امیرالمومنین(ع) وپیامبر اکرم(ص) ،به تفسیر آیات سوره زلزال پرداخت وگفت: خداوند در آیه هفتم وهشتم سوره زلزال می فرماید « فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ خَیْراً یَرَهُ وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ شَرّاً یَرَهُ »، این آیات یکی ازمحکم ترین آیات قرآن است.
وجود نازنین امیرالمومنین علی (ع) می فرماید : محکم ترین آیه در قرآن ، دو آیه « فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ خَیْراً یَرَهُ وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ شَرّاً یَرَهُ » است و وجود نازنین پیغمبر (ص) می فرماید: این دو آیه ،آیه ای جامع است یعنی تمامی احکام قرآن و احکام که خداوند متعال دارد، این دو آیه را شامل می شود ،یعنی هم شامل روابط اجتماعی وهم شامل روابط فردی است.
بحث ما درباره نماز به عنوان نزدیک ترین راه اتصال به پروردگار است. چه کنیم این راه نزدیک را برای خودمان دور نکنیم؟
در قرآن کریم آیه ای است که می فرماید "ویل للمصلین". حالا این آیه را می توان از چند جنبه به آن نگریست و توجه کرد. چرا خدای متعال در این آیه تا این حد، ابراز نگرانی و تهدید به نمازگزاران دارد. نمازگزار که قاعدتا باید مورد لطف الهی باشد چرا مورد تهدید خداوند متعال قرار گرفته است.
این تهدید از چند زاویه قابل بررسی است. اول درباره وقت نماز است. برخی نسبت به زمان نماز بی مبالات اند و این تهدید می تواند به بی مبالاتی یک نمازگزار به اوقات نماز برگردد. انسان اگر به نماز اول وقت توجه نداشته باشد و به نماز اول وقت پشت پا بزند، خدای متعال این چنین فردی را مورد توبیخ قرار می دهد. امام صادق علیه السلام در این باره می فرماید: فرار کنید، فرار کنید، فرار کنید از کسی که نمازش را اول وقت نمی خواند. پس این جا معلوم می شود که بی توجهی به زمان نماز و نخواندن نماز اول وقت می تواند مورد مواخذه الهی قرار بگیرد.
اما از آن سو نمازگزارانی هم هستند که اتفاقا نماز خود را سر وقت می خوانند و مصداق نمازگزاران اول وقت به شمار می روند اما باز خطاب خداوند یعنی ویل للمصلین درباره شان است، چون نماز اول وقت را می خوانند اما تلاشی برای ارتقای نماز و حضور قلب ندارند. وقتی نماز را شروع می کنند و الله اکبر را می گویند هنوز فکرشان در دنیا و معامله و غذا و پروژه است. گاهی می بینید نمازگزاری تکبیر را گفته و سجده و رکوع ها را انجام داده و السلام علیکم و رحمه الله را هم بر زبانش جاری شده اما اصلا نفهمیده کی به سجده رفته و کی رکوع بوده و چطور این کلمات را خوانده است. خب این بی احترامی به خداوند است که روبروی محضر الهی قرار بگیری و با او در سخن باشی اما در باطن با دنیا و قرارهای دنیوی باشی.
پرسش بسیاری از ماست که ما نمی خواهیم مورد خطاب و تشر خداوند قرار بگیریم و مصداق ویل للمصلین باشیم. چه کنیم که نمازمان، نماز صعودکننده و با کیفیت الهی باشد؟
راهش این است که به حضور قلب در نماز برسیم. البته حضور قلب یک امر تدریجی است و دفعتا حاصل نمی شود اما می شود با ممارست به حضور قلب در نماز رسید. به طور مجمل آنچه که از قرآن و روایات اهل بیت (ع) دست ما رسیده نشان می دهد که معیار و محک عبادت در انسان قلب است و میزان پذیرش یا در عبادات هم قلب است. به این گونه که هر چقدر انسان با قلب خود خداوند را عبادت کند، عبادت او پذیرفته می شود و همان قدر که از قلب فاصله می گیرد، عبادت او از کانون توجه خداوند بیرون است. اگر شما به اندازه یک "سبحان ربی العظیم و بحمده" خلوص در نماز داشته باشی و با حضور قلب بگویی همان پذیرفته می شود و بقیه قبول نیست. حالا مسلمانی، مسلمان حقیقی و شیعه ای، شیعه حقیقی است که عبادات خود را قلبا انجام دهد و مُصر بر این باشد که به قلب خود رجوع کند. حالا سرآمد همه عبادات انسان نماز است و نماز هم در قلب انسان جمع شده است.
با این تفاصیل چه کنیم یک نماز با حضور قلب بخوانیم؟
راهکارهایی در این باره وجود دارد که انسان می تواند از آن ها بهره ببرد. اولین راهکار برای خواندن نمازی با حضور قلب این است که قبل از نماز، انسان ذهن و قلب خود را از دنیا منصرف کند و رو به خداوند بیاورد. امیر المومنین علیه السلام از زمانی که وضو می گرفتند انگار که نماز می خواندند یعنی متوجه بودند که در پیشگاه الهی حاضر هستند. وقتی آب را بردستان و صورت مبارک می رساندند دعا می خواندند و ذهن و قلب را قبل از شروع نماز آماده می کردند اما آیا ما این طور هستیم؟ این طور برای نماز حاضر و مهیا می شویم؟ می بینید نمازگزار تا چند ثانیه قبل از گفتن الله اکبر همچنان چشمش به سریال است و گاهی حتی وسط نماز گوش هایش صدای بازیگران را دنبال می کند و اگر شرم هم نکنیم حتی وسط نماز، سریال را دنبال می کنیم. این به خاطر آن است که آن انصراف اتفاق نیفتاده است. لذا از واجبات نماز با حضور قلب این است که انسان دست کم 5 دقیقه قبل از نماز آن حالت انصراف را ایجاد کند و متوجه خداوند باشد.
راه دیگری که می تواند نمازی با حضور قلب برای انسان پدید آورد، اعمال مستحبی قبل از نماز است. درباره اذان و اقامه بسیار سفارش شده و به جا آوردن اذان و اقامه بسیار موثر است تا انسان ذهن و قلبش را متوجه خداوند کند. در روایات است که اگر کسی قبل از نماز اذان را بگوید یک صف از ملائکه و اگر اذان و اقامه را بگوید دو صف از ملائکه پشت سر او به نماز می ایستند. پس این اذان و اقامه مقدمه ورود به نماز است مثل وقتی که انسان بین غذای گرم و سرد فاصله ای می اندازد، این همان فاصله است که بین دنیا و نمازگزار می افتد تا با حضور قلب در محضر الهی حاضر شود وگرنه می شود هم در دنیا و روابط آن غرقه باشی و بعد با این حال غرق شده به ملکوت هم راه پیدا کنی؟ مسلما از محالات است. پس این اذان و اقامه را قرار داده اند که انسان یک دفعه وارد الله اکبر نشود و اول جانش به یک قرار و طمانینه ای برسد سپس آیات و اذکار نماز بر زبانش جاری شود.
در ادامه بخشی از سخنان حجت الاسلام و المسلمین جلال اعیان منش،کارشناس دینی درباره راه های رسیدن به نمازی با کیفیت بالا و همراه با حضور قلب را می خوانید.
درباره اذکار مستحبی هم که فرمودید می تواند نماز انسان را صیقل و غنای معرفتی ببخشد توضیح فرمایید.
از جمله اذکار مستحبی که وارد شده این است که انسان قبل از تکبیر الاحرام این عبارت را بخواند که "إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ." توجه کنید که بسیاری از ما در ابتدای راه هستیم اما با این مقدمات می توان زمینه اوج نماز را فراهم کرد.
روایتی از پیامبر خدا وارد شده که به ابوذر توصیه می کنند که "ای ابوذر وقتی خداوند را عبادت می کنی جوری خداوند را عبادت کن "کانه تری / انگار گه تو او را می بینی" و اگر نمی توانی این را احساس کنی یعنی "کانه تری / چنان که انگار تو خداوند را می بینی" طوری عبادت کن که انگار خداوند تو را می بیند." خب برای ما تصور این که طوری عبادت کنیم که انگار خداوند را می بینیم بسیار دشوار است اما این که تصور کنیم که خداوند در عبادت ما را می بیند شاید چندان سخت و صعب نباشد لذا یکی از راهکارهایی که می تواند نماز انسان را به درجات متعالی برسند و حضور قلب در نماز را برای انسان پدید آورد، این است که انسان در نماز این تصور را برای خود ایجاد کند که خداوند او را می بیند و ناظر بر این نماز است و حقیقت هم همین است.
یکی از دشوارهای نماز خواندن خوب و حضور قلب، بازی های قوه خیال است که مثل پرنده ای بازیگوش به هر سمتی می رود و انصراف از یاد خدا را برای نمازگزار به وجود می آورد. دیدگاه تان در این باره چیست؟
همین طور است. ذهن انسان و قوه خیال او بسیار قدرتمند است و وسط نماز به هزاران جهت و هزاران شاخه سرک می کشد. شما در نماز در محضر خداوند ایستاده اید، یک دفعه قوه خیال می آید و شما را به امتحان و آزمون فردا می برد و یک دفعه شما از نماز کنده می شوید و می روید محل آزمون و تشویش خاطری که در ذهن دارید. یا می بینید که کسی پیامکی به شما داده و یک دفعه این پیامک در وسط نماز به یادتان می افتد . حال چه باید کرد؟ این جا شما به محض این که متوجه قضیه شدی و یادت آمد که وسط نماز و در محضر خداوند قرار داری باید تلاش کنی و قوه خیال را برگردانی دوباره سر جای خودش. مرحوم حضرت امام (ره) در کتاب آداب الصلوه می فرماید اگر انسان چند روز زحمت کشید و قوه خیال را برگرداند بعد از چند روز به راحت می تواند قوه خیال را جمع کند.
پرسش این است که چگونه می توان قوه خیال را ضبط کرد؟ چون تصور همه ما بر این است که مقابله با قوه خیال بسیار دشوار است.
اساتید و علمای اخلاق و کسانی که در این راه عمری صرف کرده اند به ما می گویند ابتدایی ترین کار که چندان هم دشوار نیست این است که انسان برای ضبط قلب و قوه خیال به متن نماز یا ترجمه نماز دقت کند. مثلا وقتی که می گوید "الحمد لله رب العالمین" مفهوم آیه را در ذهنش بیاورد یا به ترجمه اش فکر کند که سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است. این نسخه پیچیده و سختی نیست و نمازگزاران می توانند برای آن که تردد افکار و خیالات ذهن را به کنترل خود درآورند به کلمات و معانی و ترجمه اش دقت کنند. بنده به ضرس قاطع عرض می کنم اگر انسان با همین مقدار اندک هم جلو برود، روزش نورانی می شود. اگر نمازگزاری دایم در نماز این حقیقت را به خود گوشزد کند که در محضر الهی است، نور علی نور می شود .
یک راه دیگر که برای رسیدن به نمازی با حضور قلب بسیار مهم است، این است که وقتی نماز انسان تمام شد سریع بلند نشود، حداقل تسبیحات حضرت فاطمه (س) را بگوید یا اگر وقت ندارد حداقل سجده برود و سه مرتبه بگوید شکر لله و بلند شود . ما در روایات داریم که اگر انسان نماز خود را خوب نخواند و ذکرها را نگوید ملائک نماز را به سرش می کوبند اما اگر نماز را با توجه بخواند همین نماز از نماز بعدی او هم حفاظت خواهد کرد.
باید به صفاتی متصف شد تا بتوان به راحتی این مسیر را پیمود، صفاتی چون تقوا، عفو، حسن ظن و در یک کلام، عمل به توصیه‌های اهل‌بیت(ع) و پرهیز از آنچه که ما را از آن برحذر داشته‌اند.
حضرت زهرا(س) در حدیثی میفرمایند: «إنْ کُنتَ تَعمَلُ بِما أمَرناکَ و تَنتَهی عَمّا زَجَرناکَ عَنهُ فَأنتَ مِن شیعَتِنا و إلاّ فَلا»، اگر به آنچه تو را به آن فرمان مى‌دهیم عمل کنى و از آنچه برحذر مى‌داریم دورى کنى، از شیعیان ما هستی وگرنه هرگز. (بحارالأنوار، ج68، ص155) همچنین پیامبر اکرم(ص) میفرمایند: «شیعه ما کسی است که از ما پیروی کند، پا جای پای ما بگذارد و به کردار ما اقتدا کند».
از این کلام حضرت می‌توانیم این درس را بگیریم که اگر می‌خواهیم شیعه حقیقی باشیم، پیوسته باید مراقب اعمال و رفتار خود باشیم و لحظهای هم نباید غفلت کرد، این همان چیزی است که خدا بارها در قرآن بر آن تأکید داشته است «وَ لَا تَکُنْ مِنَ الْغَافِلِینَ». همچنین باید به این نکته توجه داشته باشیم که آیا تاکنون نسبت به فرمایشات معصومان (ع) ـ به عنوان عالی‌ترین هادیان بشریت ـ دربارۀ ترغیب به کاری یا برحذر بودن از کاری، روحیۀ اطاعت و تبعیت داشته‌ایم یا نه؛ چراکه شیعه به معنای پیرو امام است.
