تاريخ : 22 آذر 1394
| 7:51 | نويسنده : ssخدای من همان خدایی است که نه می رنجم از نبودش....
نه غم از دست دادنش را دارم....نه غصه اینکه روزی تنهایم
بگذارد را می خورم.
او را در کنارم دارم و ترس را از وجودم پاک می کند.
او مرا عاشقانه در آغوش گرفته و از مسیر مشکلات
و سختی ها عبور می دهد.
او همیشه به من لبخند می زند و تمام نیروها و
انرژی هایش را با خنده اش در وجودم جاری می سازد.
من نباشم... او هست.
او نباشد... من نیستم.
خدایم را "عاشقانه" دوست دارم.
نظرات شما عزیزان: